୩୫ ବର୍ଷ ଧରି କରୁଥିଲେ ଭିକ୍ଷାବୃର୍ତ୍ତି । ହେଲେ ଏବେ ପରିଶ୍ରମକୁ ଦେଉଛନ୍ତି ପ୍ରାଥମିକତା ।
ସାଧାରଣତଃ ଆମେ ଯେଉଁ ସ୍ଥାନକୁ ଯାଇଥାଉ ସେଠାରେ ଆମକୁ ଭିକାରି ଦେଖିବାକୁ ମିଳି ଯାନ୍ତି । ଏପରି କୌଣସି ଅଞ୍ଚଳ ନାହିଁ ଯେଉଁଠି ଆମେ ଭିକାରି ମାନଙ୍କୁ ଦେଖିବାକୁ ପାଇନଥାଉ । ଆଜିକାଲି, ସହରରେ ଭିକାରିଙ୍କ ସଂଖ୍ୟା ଏତେ ମାତ୍ରାରେ ବଢିଗଲାଣି ଯେ ଲୋକମାନେ ରାସ୍ତା କଡରେ ଛିଡା ହେବାକୁ ମଧ୍ୟ ସଙ୍କୋଚ ମନେ କରୁଛନ୍ତି । ତେବେ ବାସ୍ତବ କଥା ହେଉଛି ଭିକାରି ଶବ୍ଦ ଶୁଣିବା ମାତ୍ରେ ଲୋକ ମାନଙ୍କ ମନରେ ନାନା ପ୍ରକାର ଭାବନା ଆସିଥାଏ । ଭିକାରି ମାନଙ୍କର ଏକ ବଡ ଗୋଷ୍ଠି ରହିଥାଏ, ଆଉ ମଇଳା କପଡା ପିନ୍ଧିଥାନ୍ତି , ନିଶାଶକ୍ତ ମଣିଷ ହୋଇଥାନ୍ତି , ଏମାନେ କାମ ଚୋର ହୋଇଥାନ୍ତି , କାମ କରିବାକୁ ପଡିବ ବୋଲି ଏମାନେ ଭିକ ମାଗିବା ଭଳି ସହଜ ରାସ୍ତା ବାଛି ନେଇଥାନ୍ତି । ଏହିଭଳି ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ଚିତ୍ର ଆମ ଆଖିକୁ ଆସିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ସମାଜରେଏପରି କିଛି ଭିକାରି ଅଛନ୍ତି ଯାହାଙ୍କ ଜୀବନୀ ବିଷୟରେ ଶୁଣିଲେ ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ଭିକାରିଙ୍କ ପ୍ରତି ଥିବା ଖରାପ ଭାବନା କିଛି ମାତ୍ରାରେ ଦୂର ହୋଇଯିବ ।
Kanak News is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶର କେତେକ ଅଲଗା ଅଲଗା ସହରକୁ କାମ ଖୋଜିବା ପାଇଁ ଆସିଥିବା ଲୋକ ମାନଙ୍କୁ ଯେତେବେଳେ କାମ ନମିଳେ ସେତେବେଳେ ପେଟ ପୋଷିବା ପାଇଁ ସେମାନେ ଭିକମାଗିବା ଭଳି ସହଜ ରାସ୍ତା ବାଛି ନେଇଥାନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେତେକ ଭିକାରି ରୋଗ କାରଣରୁ ନିଜର ପିଲାକୁ ହରାଇଛି ତ ଆଉ କିଏ ତାର ପରିବାର ହରାଇଛି । କିଛି ଲୋକ ଏମିତି ବି ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁମାନେ ଘର ଛାଡି ସହର କାମ କରିବା ପାଇଁ ଆସି ଏଠାରେ ଭିକାରି ହୋଇଯାଇଥିବା ବେଳେ କିଛି ଲୋକ ଅନାଥ ଏବଂ ଆଉ କିଛି ଲୋକଙ୍କୁ ରୋଗ ଭିକାରି ସଜାଇଛି । ତେବେ ୩ ହଜାର ଭିକାରିଙ୍କୁ ନେଇ ହୋଇଥିବା ଏକ ଅନୁଧ୍ୟାନରୁ ଜଣା ପଡିଛି, ଲଖ୍ନୌରେ ଭିକ ମାଗୁଥିବା ୯୮ ପ୍ରତିଶତ ଭିକାରି ଭିକ ମାଗିବା ଛାଡି ରୋଜଗାର କରିବାକୁ ଚାହାଁନ୍ତି । ଉତ୍ତର ପ୍ରଦେଶ ହରଦୋଇ ଜିଲ୍ଲାର ୨୮ ବର୍ଷୀୟ ଜଣେ ଯୁବକ ଶରଦ ପଟେଲଙ୍କ ତିନି ବର୍ଷର ଅକ୍ଲାନ୍ତ ପରିଶ୍ରମ ପରେ ଏବେ ୨୭ ଜଣ ଭିକାରି ରୋଜଗାରକ୍ଷମ ହୋଇ ପାରିଛନ୍ତି ।
ଏମିତି କେତେ ଜଣ ଭିକାରୀ ଅଛନ୍ତି ଯେଉଁ ମାନେ ବର୍ଷ ତମାମ ଭିକ ମାଗିବା ପରେ ଏବେ ଭିକ ମାଗିବା ଛାଡି କାମ କରି ଦୁଇ ପାଇସା ରୋଜଗାର କରୁଛନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କିଏ ରିକ୍ସା ଚଳାଉଛି ତ ଆଉ କିଏ ହୋଟେଲରେ ଶ୍ରମିକ ଭାବରେ କାମ କରୁଛି । କିଏ ଗ୍ୟାରେଜରେ ଗାଡି ଧୋଉଛି ତ ଆଉ କିଏ ରାସ୍ତା କଡରେ ପାଉଚପାଣି ବିକ୍ରି କରୁଛି ।
ଶରଦ ପଟେଲଙ୍କ ରିସର୍ଚ୍ଚ ଅନୁଯାୟୀ , ୩୧ ପ୍ରତିଶତ ଭିକାରୀ ଗରିବ କାରଣରୁ ଭିକ୍ଷା ମାଗୁଛନ୍ତି । ୧୬ ପ୍ରତିଶତ ଭିକାରୀ ବିିକଳାଙ୍ଗ ଅଟନ୍ତି, ୧୪ ପ୍ରତିଶତ ଭିକାରୀ ଶାରିରୀକ ଅକ୍ଷମ, ୧୩ ପ୍ରତିଶତ ବେକାରୀ, ୧୩ ପ୍ରତିଶତ ପାରମ୍ପରିକ ଭାବେ ଭିକାରୀ, ୩ ପ୍ରତିଶତ ଭିକାରୀ ରୋଗରେ ପିଡିତ ଥିବା କାରଣରୁ ଭିକ ମାଗୁଛନ୍ତି । ଏବଂ ସବୁଠୁ ବଡ କଥା ହେଉଛି ଭିକାରୀ ମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ୬୫ ପ୍ରତିଶତ ଲୋକ ନିଶାଖୋର ଅଟନ୍ତି ।
ଭିକ ମାଗୁଥିବା ବିଜୟ ବାହାଦୁରଙ୍କ କାହାଣି :
ଉତ୍ତରପ୍ରଦେଶର ଉନ୍ନାଓ ଜିଲ୍ଲାର ବିଜୟ ବାହାଦୁର ଯେତେବେଳେ ୭ ବର୍ଷର ଥଲେ ସେ ତାଙ୍କ ପିତାଙ୍କ ସହ ରହୁଥିଲେ । ତାଙ୍କ ପିତା ରାସ୍ତା କଡରେ କିଛି ଖାଦ୍ୟ ପଦାର୍ଥ ବିକ୍ରି କରି ନିଜର ପେଟ ପୋଷୁଥିଲେ । ଦିନେ ତାଙ୍କ ବାପା କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥିବା ବେଳେ ବିଜୟ ଖେଳି ଖେଳି ରାସ୍ତାରେ ହଜି ଯାଇଥିଲେ । ଯେଉଁ ଦିନ ସେ ହଜିଥିଲେ ସେଇ ଦିନ ରାତିରେ ତାଙ୍କୁ ବହୁତ ଭୋକ ଲାଗିଥିଲା । ଛୋଟ ପିଲା ହୋଇଥିବାରୁ କାମ କରିବା ଅସମ୍ଭବ ଥିଲା । ତେଣୁ ନିଜର ଭୋକ ମେଣ୍ଟାଇବା ପାଇଁ ସେ ଭିକ ମାଗିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ସେବେଠାରୁ ବିଜୟ ଭିକ ମାଗି ଚଳି ଆସୁଥିଲେ । ରାସ୍ତାକଡର ଫୁଟପାଥ ଥିଲା ତାଙ୍କର ଘର । ତେବେ ୩୫ ବର୍ଷ ଭିକ ମାଗିବା ପରେ ବିଜୟ ଏବେ ରିକ୍ସା ଚଳାଇ ରୋଜଗାର କରୁଛନ୍ତି ।
ଛୋଟ ଥିବା ଅବସ୍ଥାରୁ ହିଁ ସେ ଭିକ ମାଗିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ସେ କୁହନ୍ତି ବେଳେ ବେଳେ ଭିକ ମାଗିବା ପାଇଁ ସେ ନିଜକୁ ଦୋଷୀ ମାନନ୍ତି ତ ଆଉ କେବେ ନିଜ ପରିବାର ଲୋକଙ୍କୁ ଗାଳି କରନ୍ତି । ଧିରେ ଧିରେ ଭିକ ମାଗିବା ତାଙ୍କର ପେଷା ହୋଇ ଯାଇଥିଲା । ପ୍ରତି ଦିନ ଭିକ ମାଗି ଯାହା ରୋଜଗାର ହେଉଥିଲା ସେଥିରେ ସେ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ସହ ନିଶାରେ ଖର୍ଚ୍ଚ କରି ଦେଉଥିଲେ । କୁସଙ୍ଗତରେ ପଡି ଏପରି ହୋଇଯାଇଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ବିଜୟ ଏବେ ସେସବୁ ପଛରେ ପକାଇ ଏକ ନୂଆ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି । ରିକ୍ସା ଚଲାଇ ନିଜର ପେଟ ପୋଷିବା ସହ ଅନ୍ୟ ମାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଏହି ଦିଗରେ ପ୍ରେରିତ କରୁଛନ୍ତି । ସେ କୁହନ୍ତି ରିକ୍ସା ଚଲାଇବା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରତି ଦିନ ପେଟ ଭରି ଖାଇବା ପାଇଁ ରୋଜଗାର ହୋଇଯାଉଛି । ଫୁଟପାଥରେ ଇଟାରେ ଏକ ଚୁଲି କରି ନିଜ ହାତରେ ଖାଦ୍ୟ ବନାଇ ଖାଉଛନ୍ତି । ଦିନ ଭିତରେ ବେସି ଭଡା ନମିଳୁଥିବାରୁ ସେ ସ୍କୁଲ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ନବା ଆଣିବା କରୁଛନ୍ତି । ଏଥିରୁ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରତିଦିନ ୧୫ଶହ ଟଙ୍କା ମିିଳିଥାଏ । ଯାହା ଦ୍ୱାରା ସେ ଏବେ ବହୁତ ଖୁସିରେ ଅଛି ।