ଛଅ’ ନମ୍ବର ହସ୍ପିଟାଲରେ ଛଟପଟ ହେଉଥିଲା ବଣିଛୁଆ । ପକ୍ଷୀର ଅବୁଝା ଭାଷା ବୁଝି ଟାଇଁ ଟାଇଁ ଖରାରେ ପାଣି ପିଆଇ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇଲା ମଣିଷ । ରାଜଧାନୀ ଛାତିରେ ପୁଣି ଲେଖାହେଲା ବଣି- ମଣିଷର ବନ୍ଧୁତା…
କନକ ବ୍ୟୁରୋ: ଧନ ତୁ କୁଆଡେ ଗଲୁରେ… କେଉଁଠି ଅଛୁ, କୁଆଡେ ଯାଇଛୁ… ତତେ ଖୋଜି ଖୋଜି ମୋ ଜୀବନ ବାହାରି ଗଲାଣି, ମୋ ନିଶ୍ୱାସ ଅଟକି ଗଲାଣି… ଫେରିଆରେ ଧନ ଫେରିଆ… ହେ ଭଗବାନ ! ମୋ ଛୁଆକୁ ରକ୍ଷା କର… ତାକୁ ଫେରାଇ ଆଣ…
Kanak News is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଧୁ ଧୁ ଖରା, ମନ ଭିତରେ ଛୁଆ ପାଇଁ ଆଶଙ୍କା, ଛାତି ଧଡଧଡ । ବସା ଭିତରୁ କୁଆଡେ ପଳାଇଛି ବଣି ଛୁଆ । ଟିକି ଚଢେଇକୁ ଖୋଜି ଖୋଜି ନୟାନ୍ତ ହେଲାଣି ମାଆ । ନା ଛୁଆ ଫେରୁଛି, ନା ତା ପତ୍ତା ମିଳୁଛି । ଖରା ଯେତେଯେତେ ବଢୁଛି, ମାଆ ମନକୁ ଅଶୁଭ ସେତେ ସେତେ ଛୁଉଁଛି । ଆଉ ଗଛ ଡାଳରୁ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଡାକି ଡାକି ଏମିତି ଚିତ୍କାର କରୁଛନ୍ତି ଅସହାୟ ବଣି ବାପାମାଆ…
ଅସହ୍ୟ ତାତିରେ ଯେତେବେଳେ ବଣି ଚଢେଇର ତଣ୍ଟି ସୁଖି ଯାଇଛି । ପାଣି ପାଇଁ ସେ ବସାରୁ ବାହାରିଛି । ବାପାମାଆ ତ ଖାଦ୍ୟର ସନ୍ଧାନରେ, ଶୋଷ ହେଲେ ପାଣି ଦେବ କିଏ ? ତଥାପି ବାହାର ଦୁନିଆରେ କେହି ତ ଥିବେ ଭଲ ମଣିଷ ଯିଏ ମୁହଁରେ ମୁନ୍ଦେ ପାଣି ଦେବେ । ଏଇ ଆଶା ନେଇ କୁଟାକାଠିର ବସାରୁ ଯେତେବେଳେ ଗୋଡ କାଢିଛି ସେତେବେଳେ ତଳକୁ ଖସିପଡିଛି ଚଢେଇ ଶାବକ । ଗଛରୁ ପଡିବା ପରେ ତା କଅଁଳ ଦେହରେ ଆଘାତ ଲାଗିଛି, ସରୁଆ ଗୋଡରେ ବି ଶକ୍ତି ନାହିଁ ପୁଣି ଥରେ ବସାକୁ ଉଡିଯିବାକୁ… ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ମାଆବାପାଙ୍କ ଅପେକ୍ଷାରେ ଏହି ଗଛମୂଳରେ ପଡି ରହିଛି । ନା ଡାକି ପାରୁଛି, ନା ଚିତ୍କାର କରି କହି ପାରୁଛି ମାଆ ମୁଁ ଏଇଠି ଅଛି…
ସେପଟେ ପିଲାକୁ ନପାଇ ପାଗଳପ୍ରାୟ ବାପାମାଆ । ଅନେକ ସମୟ ଧରି ଆଖି ଆଗରେ ଏକୋଇର ବୋଲା ବିଶିକେଶନକୁ ନଦେଖି ବାପାମାଆ ଚିତ୍କାର କରୁଥିଲେ । ଆଉ ଦୁଇ ବଣି ଚଢେଇର କିଚିରି ମିଚିରି ଶବ୍ଦରେ ଫାଟିପଡୁଥିଲା ପୂରା ପରିବେଶ । ବଣି ଚଢେଇଙ୍କ ଏ ଅସହାୟତା ଦେଖି ରହି ପାରିନଥିଲା ମଣିଷ । ଚଢେଇ ବାପାମାଆଙ୍କ ଅବୁଝା ଭାଷା ବୁଝି ତାଙ୍କ ଛୁଆକୁ ତଳୁ ଉଠାଇଥିଲା ମଣିଷ । ଆଉ ତାପରେ ତମ ଛୁଆକୁ ନେଇଯାଅ ବୋଲି ହାତଠାରି କହିଥିଲା । ତୁଷାର୍ତ୍ତ କୁନି ବଣି ମୁହଁରେ ପାଣି ଦେଇ ସାଷ୍ଟାଙ୍ଗ କରିଥିଲା ସ୍ୱାର୍ଥପର ଦୁନିଆରେ ନିସ୍ୱାର୍ଥପର ମଣିଷ ।
ଅନ୍ୟପଟେ ଗଛ ଉପରୁ ନିଜ ଛୁଆକୁ ଦେଖି ଖୁସିରେ ଆତ୍ମହରା ହୋଇଥିଲେ ବଣି ବାପାମାଆ । ଛୁଆ ପାଖକୁ ଆସିବାକୁ ଉଡାଣ ଭରିଥିଲେ ବି ମନରେ ଭୟ ଥିଲା କାଳେ ତା ଛୁଆକୁ କିଏ ଶିକାର କରିବନି ତ. ମଣିଷ ମିଛ ସ୍ନେହ ଦେଇ ମୃତ୍ୟୁର ଜାଲ ବିଛାଇ ନଥିବ ତ ? ହେଲେ ମନରେ ହଜାରେ ଆଶଙ୍କା ମମତା ଆଗରେ ଉଭେଇ ଯାଇଥିଲା ଆଉ ବଣି ବାପାମାଆ ଆଖି ପିଛୁଳାକେ ଛୁଆ ପାଖେ ହାଜର ହୋଇଥିଲେ । ଶେଷରେ ଭୋକିଲା ପିଲା ପାଟିରେ ଖାଦ୍ୟ ଦେଇଥିଲା ମାଆ । ଆଉ ପରେ ତା ସୁନା ଧନକୁ ଗେଲ ପରେ ଗେଲ କରିଚାଲିଥିଲା । ଆଉ ଛୁଆକୁ ଉଦ୍ଧାର କରିଥିବାରୁ ମନେ ମନେ ମଣିଷକୁ ଧନ୍ୟବାଦ ଦେଉଥିଲା ଚଢେଇ ମାଆ । ସତରେ ମାଆର ମମତା ସବୁଠି ସମାନ । ମାଆ ଡାକ ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ମଧୁର । ମଣିଷ ସିନା ମା ମାଆ ଡାକେ, କିନ୍ତୁ ଚଢେଇ ଚିଁ ଚିଁ ଡାକରେ ତା ମାକୁ ଖୋଜେ, ମାଆ ବି ଛୁଆର ଏ ଡାକ ଶୁଣି ତା ପାଖକୁ ଧାଇଁଆସେ । ଭୁବନେଶ୍ୱର କ୍ୟାପିଟାଲ ହସ୍ପିଟାଲ ପରିସରେ ଚଢେଇ ବାପାମାଆଙ୍କ ଏ ସ୍ନେହ ମମତାର ଚିତ୍ର ମଣିଷ ମନକୁ ଓଦା କରିଦେଇଛି ।