ଯେବେ ନଥିଲା ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ୍ ଭଲପାଇବାର ପରିଭାଷା କ’ଣ ଥିଲା ? ପ୍ରେମ ଆପଣଙ୍କ ପାଇଁ କେମିତି , ଚାଲନ୍ତୁ ପ୍ରେମକୁ ବୁଝିବା ଆଉ ପଢିବା ..

ये इश्क़ नहीं आसाँ इतना ही समझ लीजे
इक आग का दरिया है और डूब के जाना है .. 
ଉର୍ଦ୍ଦୁ ଭାଷାରୁ ଆସିଥିବା ଏହି ଇସ୍କ୍ ଶବ୍ଦଟି ହିନ୍ଦୀରେ ପ୍ୟାର୍ , ମୋହବତର କାହାଣୀ ବୁଣେ । ଯାହାକୁ ଆମ ଓଡ଼ିଆ ଭାଷାରେ ପ୍ରେମ କୁହାଯାଏ । ସମର୍ପଣର ସିନ୍ଦୁର ,ତ୍ୟାଗର ଶଙ୍ଖା , ଯତ୍ନର ମଙ୍ଗଳସୂତ୍ର ପିନ୍ଧିଥିବା ଜଣେ ନିସ୍ବାର୍ଥପର ନାରୀ ଏବଂ ଅହଙ୍କାରର ‘ଅ’ ଜାଣିନଥିବା ଜଣେ ପୁରୁଷର ନାଁ ପ୍ରେମ । ପ୍ରେମ ପିଲାଳିଆମୀର ପ୍ରବନ୍ଧ ନୁହଁ ପରିପକ୍ବତାର ପୋଥି । ସୂକ୍ଷ୍ମ ସୂତାରୁ ଆରମ୍ଭ ଏହି ନିର୍ଭେଜାଲ୍ ଅନୁଭବ କେତେବେଳେ କୂପ ଦଉଡ଼ି ସାଜେ ତାହା ଜାଣିବା ଅତି କାଠିକର ପାଠ । 

ପ୍ରେମ .. ଯେଉଁ ଅନୁଭବ ଆଗରେ ନତମସ୍ତକ ହୁଏ ଆକର୍ଷଣ , ବାସନା , ଜିଦଖୋରପଣ, ଗର୍ବ , ଅହଙ୍କାର । ଈଶ୍ବର ପ୍ରେମର କଳସୀ ସେହି ଆତ୍ମା ଉପରେ ଢାଳନ୍ତି ଯିଏ ପ୍ରେମକୁ ସମ୍ମାନ ଦେଇ ଜାଣେ । ସନାତନ ଧର୍ମରେ ଅତି ଉଚ୍ଚକୋଟିର ଆସନରେ ଅଭିଷିକ୍ତ ପ୍ରେମ । ଯେଉଁଠି ଆଦିଶକ୍ତିଙ୍କ ବିନା ସ୍ବୟଂ ଦେବାଧିଦେବ ମହାଦେବ ଶିବ ଶବ ସଦୃଶ । ଶ୍ରୀରାଧାଙ୍କ ବିନା ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣ ଅଧା , ମାତା ଜାନକୀଙ୍କ ବିନା ଶ୍ରୀରଘୁବୀରଙ୍କ ଅସ୍ତିତ୍ବ ଗୌଣ ସେହି ସଂସ୍କୃତିରେ ପ୍ରେମ କେତେ ବିଶାଳ ସାମ୍ରାଜ୍ୟର ସମ୍ରାଟ ଅନୁମାନ କରନ୍ତୁ । 

ଆମେ ପ୍ରେମ ଶବ୍ଦ କହିଲେ ଆପଣ ଆଧୁନିକ ସମୟର ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ , ଗର୍ଲଫ୍ରେଣ୍ଡ୍ ଥିଓରୀକୁ ନଭାବିବାକୁ ଅନୁରୋଧ । ଯେଉଁଠି ପ୍ରେମ କେବଳ ଶବ୍ଦରେ ସୀମିତ , ବାହାରକୁ ଅନାବିଳ ଦେଖାଯାଉଥିଲେ ବି ଭିତରେ ଫମ୍ପାମାଠିଆ । ନା ସମ୍ମାନ ଅଛି ନା ସ୍ନେହ , ଅଛି ତ କେବଳ ଯେଣତେଣ କରି ଅକ୍ତିଆର କରିବାର ତୁଚ୍ଛ ଆବେଗ । ବର୍ତ୍ତମାନ ପ୍ରେମକୁ ବାକ୍ୟରେ ସୀମିତ କରି ରଖାଯାଉଛି ଯାହା ପ୍ରକୃତରେ ଅବାକ୍ୟ । ଯାହାର ନା ଆଦି ଅଛି ନା ଅନ୍ତ ।

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ମାର୍ଗକୁ ଅବଲୋକନ କଲେ ପ୍ରେମକୁ ଅତି ଗଭୀରତାର ପରାକାଷ୍ଠାରେ ତଉଲା ଯାଇଛି । ସାଧାରଣ ମଣିଷ ଯାହାକୁ ସୋଲମେଟ୍ , ଟ୍ବିନଫ୍ଲେମ୍ , ଟେଲିପାଥୀର କନସେପ୍ଟ ବୋଲି କୁହନ୍ତି । ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଦିଗରେ ଏହାର ଗହ୍ବର ହିଁ କିଛି ଭିନ୍ନ । ଯେଉଁଠି ଦୁଇଟି ଶରୀରକୁ ଗୋଟିଏ ଆତ୍ମାର ପରିଚୟ ମିଳିଛି । ଅନୁପସ୍ଥିତିରେ ବି ପ୍ରାଣପ୍ରିୟର ଉପସ୍ଥିତିକୁ ଅନୁଭବ କରାଯାଇଛି । ପ୍ରେମରେ ଯେଉଁଠି ଜୋରଜବରଦସ୍ତ , ମସ୍ତିଷ୍କ ଖେଳ , ଠକିବାକୁ ମହାପାପରେ ଶ୍ରେଣୀଭୁକ୍ତ କରାଯାଇଛି ।

ଆଜିକାଲି ଏ ସବୁ ବିଷୟ ସାଧାରଣ ହୋଇଗଲାଣି ତେଣୁ କିଛି ହୃଦୟବାନ ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରେମ ଉପରୁ ଭରସା ହିଁ ତୁଟିଯାଉଛି । କିନ୍ତୁ ଏ କ’ଣ ସତରେ ପ୍ରେମ ନା ପ୍ରେମରୂପୀ ଛଳନା ଏହି ବିଷୟ ଉପରେ ଥରେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ମନର ମଣିଷକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ପିଲାରୁ ଗଢିଥିବା ବାପା,ମା’ଙ୍କୁ ହେୟଜ୍ଞାନ କରିବା ଏ କ’ଣ ପ୍ରେମ ନା କ୍ଷଣିକ ସୁଖକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ପ୍ରେମରୂପୀ ମରିଚିକା ? 

ଏହାକୁ ନେଇ ବିତର୍କ ବି ଉଠିପାରେ ; ଲୋକ ପଚାରିବେ ବାପା,ମା’ଙ୍କ ଯଦି ଭୟ ଥିଲା ଭଲ ପାଉଥିଲ କାହିଁକି ? ଉତ୍ତରଟି କିଛି ଏମିତି ବି ହୋଇପାରେ , ଚଞ୍ଚଳ ମନ କାହାରି କାବୁରେ ନଥାଏ । ମନ ଦିଆନିଆ ସିନା ହୋଇଗଲା ହେଲେ ପରିବାର ପ୍ରତି ଭୟ ବି ରହୁଛି । କ’ଣ ଏହାକୁ ହିଁ ଆମେ ପ୍ରେମ କହିବା । ପ୍ରେମ ଯେଉଁଠି ରୁହେ ସେଠି ଭୟର ପ୍ରଶ୍ନ ହିଁ କେଉଁଠି ଉଠୁଛି ଆଜ୍ଞା ? କିଏ , କ’ଣ , କହିବ ଏ ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ କେବଳ ଆମ ମସ୍ତିଷ୍କରେ ଥାଏ ।

ପ୍ରେମ ନିର୍ଭିକ ହେବା ଶିଖାଏ , ମନ ଜିଣିଥିବା ମଣିଷ ପାଇଁ ଲଢିବା ଶିଖାଏ କିନ୍ତୁ କାହାକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ଆଉ କାହାର ମନ ଭାଙ୍ଗିବା ଶିଖାଏନି । ଆଉ ଏଥିପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ଧର୍ଯ୍ୟ , ପ୍ରତୀକ୍ଷା , ପରୀକ୍ଷା , ନିରହଙ୍କାରର ଶସ୍ତ୍ର । ତେଣୁ ପ୍ରେମ କରିବାକୁ ଆଦୌ ଡ଼ରନ୍ତୁ ନାହିଁ , କିନ୍ତୁ ପ୍ରେମ ନାଁରେ ଯଦି ଛଳନା କରୁଛନ୍ତି ତେବେ କର୍ମର ଫଳକୁ ଭୋଗିବା ପାଇଁ ସତସାହସ ଜୁଟାନ୍ତୁ । କାରଣ ଇତିହାସ ସାକ୍ଷୀ ଅଛି କାନ୍ଦେ ସିଏ ଯିଏ କନ୍ଦାଏ .. ଶେଷରେ ଏତିକି ହିଁ କହିବୁ .. ପ୍ରେମକୁ ହେୟଜ୍ଞାନ ନ କରି ସମ୍ମାନ ଜଣାନ୍ତୁ .. ପ୍ରେମ ଆପଣଙ୍କୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇବ । ହାପି ଭାଲେଣ୍ଟାଇନ୍ ଡେ ..