କନକ ବ୍ୟୁରୋ : ହାତରେ ତ୍ରିରଙ୍ଗା ଏବଂ ମୁଖରେ "ଜୟ ହିନ୍ଦ"ର ନାରା ଦିଅନ୍ତି ଭାରତୀୟ । ହେଲେ ସମସ୍ତେ ଜାଣିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ରଖନ୍ତି ଯେ କେମିତି ଥିଲା ୧୯୪୭ ଅଗଷ୍ଟ ୧୪ର ସେହି ରାତି ? ଯେତେବେଳେ ଆମ ପୂର୍ବପୁରୁଷମାନେ ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଏକ ସ୍ୱାଧୀନ ଦେଶରେ ନିଶ୍ୱାସ ନେଇଥିଲେ । କିପରି ସାରା ଦେଶର ଲୋକମାନେ ରାତିସାରା ଚେଇଁ ରହି ସ୍ୱାଧୀନ ହେଉଥିବା ଦେଶକୁ କେବଳ ଦେଖିନଥିଲେ, ବରଂ ତାକୁ ଅନୁଭବ କରିଥିଲେ ଏବଂ ବଞ୍ଚିଥିଲେ । କିପରି ଇଂରେଜ ଶାସନର ଭୟରୁ ମୁକୁଳି ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ ଠିଆ ହୋଇ ଭାରତ ଗୋଟିଏ ରାତିରେ ଶତାବ୍ଦୀର ଧୂଳି ଓ ମଇଳାକୁ ଝାଡ଼ି ଫିଙ୍ଗି ଦେଇଥିଲା ? କେମିତି ଥିଲା ସେହି ରାତି ଆଉ ସେହି ସ୍ୱାଧୀନତାର ପ୍ରଥମ ସକାଳ ?

Advertisment

ଦେଶ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇବାର ଠିକ୍ ଗୋଟିଏ ଦିନ ପୂର୍ବରୁ, ଅର୍ଥାତ୍ ୧୯୪୭ ମସିହା ଅଗଷ୍ଟ ୧୪ର ମଧ୍ୟରାତ୍ରରେ ଏକାସାଙ୍ଗରେ ଦୁଇଟି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଘଟଣା ଘଟୁଥିଲା । ଗୋଟିଏ ପଟେ ଥିଲା ଶହ ଶହ ବର୍ଷର ପରାଧୀନତାରୁ ମୁକ୍ତିର ଆନନ୍ଦ, ଏବଂ ଅନ୍ୟ ପଟେ ଥିଲା ଦେଶ ବିଭାଜନର ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣା । ଅଗଷ୍ଟ ୧୪ର ମଧ୍ୟରାତ୍ରରେ , ନୂଆଦିଲ୍ଲୀସ୍ଥିତ ସଂସଦ ଭବନର ସେଣ୍ଟ୍ରାଲ ହଲରେ ସମ୍ବିଧାନ ସଭାର ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଅଧିବେଶନ ଚାଲିଥିଲା । ଠିକ୍ ରାତି ୧୨ଟା ବାଜିବା କ୍ଷଣି, ବ୍ରିଟିଶ ଶାସନରୁ ଭାରତକୁ କ୍ଷମତା ହସ୍ତାନ୍ତର କରାଗଲା । ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଭାରତର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ପଣ୍ଡିତ ଜବାହରଲାଲ ନେହେରୁ ତାଙ୍କର ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଭାଷଣ "ଟ୍ରିଷ୍ଟ ଉଇଥ୍ ଡେଷ୍ଟିନି" ବା "ଭାଗ୍ୟ ସହ ସାକ୍ଷାତକାର" ଦେଇଥିଲେ । 

ସେ କହିଥିଲେ, "ବହୁ ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଆମେ ଭାଗ୍ୟ ସହ ଏକ ସାକ୍ଷାତକାର ସ୍ଥିର କରିଥିଲୁ, ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ସେହି ପ୍ରତିଜ୍ଞାକୁ ପୂରଣ କରିବାର ସମୟ ଆସିଛି । ରାତି ଅଧରେ ଯେତେବେଳେ ସାରା ଦୁନିଆ ଶୋଇଛି, ଭାରତ ଜୀବନ ଓ ସ୍ୱାଧୀନତା ପାଇଁ ଜାଗ୍ରତ ହେବ ।" ଏହି ଭାଷଣ ପରେ ସ୍ୱାଧୀନ ଭାରତର ତ୍ରିରଙ୍ଗା ପତାକା ଉତ୍ତୋଳନ କରାଯାଇଥିଲା ଏବଂ ସାରା ଦିଲ୍ଲୀ ସହ ପୂରା ଭାରତ ଉତ୍ସବରେ ମଗ୍ନ ହୋଇଯାଇଥିଲା ।

ସେହି ସମାନ ରାତିରେ, "ଇଣ୍ଡିଆନ୍ ଇଣ୍ଡିପେଣ୍ଡେନ୍ସ ଆକ୍ଟ ୧୯୪୭" ଅନୁଯାୟୀ ଭାରତର ବିଭାଜନ ହୋଇ ପାକିସ୍ତାନ ନାମକ ଏକ ନୂତନ ରାଷ୍ଟ୍ରର ଜନ୍ମ ହେଲା । କରାଚିରେ କ୍ଷମତା ହସ୍ତାନ୍ତରଣ ସମାରୋହ ଅଗଷ୍ଟ ୧୪ରେ ହିଁ ହୋଇଥିବାରୁ ପାକିସ୍ତାନ ତାର ସ୍ୱାଧୀନତା ଦିବସ ଅଗଷ୍ଟ ୧୪ ତାରିଖରେ ପାଳନ କରେ । ଲର୍ଡ ମାଉଣ୍ଟବ୍ୟାଟେନ୍ ପ୍ରଥମେ କରାଚିରେ ମହମ୍ମଦ ଅଲ୍ଲୀ ଜିନ୍ନାଙ୍କୁ କ୍ଷମତା ହସ୍ତାନ୍ତର କରିବା ପରେ ଦିଲ୍ଲୀ ଆସିଥିଲେ ।

ଯେତେବେଳେ ଦିଲ୍ଲୀରେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଉତ୍ସବ ପାଳନ କରାଯାଉଥିଲା, ସେତେବେଳେ ଦେଶର ଅନ୍ୟ ଅନେକ ଅଞ୍ଚଳ, ବିଶେଷକରି ପଞ୍ଜାବ ଏବଂ ବଙ୍ଗଳାରେ ବିଭାଜନର ଭୟଙ୍କର ବିଭୀଷିକା ଦେଖିବାକୁ ମିଳିଥିଲା । ସାମ୍ପ୍ରଦାୟିକ ଦଙ୍ଗାରେ ରକ୍ତର ନଦୀ ବହୁଥିଲା । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ଲୋକ ନିଜ ଘର, ଜମିବାଡ଼ି ଛାଡ଼ି ଶରଣାର୍ଥୀ ଭାବରେ ସୀମା ପାର କରୁଥିଲେ । ଲକ୍ଷ ଲକ୍ଷ ପରିବାର ଛିନ୍ନଛତ୍ର ହୋଇଗଲେ ଏବଂ ଇତିହାସର ସବୁଠାରୁ ବଡ଼ ବିସ୍ଥାପନ ଘଟିଥିଲା । ଏହିପରି, ୧୯୪୭ ଅଗଷ୍ଟ ୧୪ର ମଧ୍ୟରାତ୍ର ଏକାସାଙ୍ଗରେ ସ୍ୱାଧୀନତାର ଅପୂର୍ବ ଆନନ୍ଦ ଏବଂ ବିଭାଜନର ଅସୀମ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ସାକ୍ଷୀ ଥିଲା । ଏହା ଏକ ଏପରି ରାତି ଥିଲା ଯେଉଁଠି ଏକ ନୂଆ ଭବିଷ୍ୟତର ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ହୋଇଥିଲା ଭାରତରେ ।