ପର କରିଦେଲା ପରିବାର…ଜୀବନ ଯୁଦ୍ଧରେ ଏକା ଏକା ଲଢୁଛନ୍ତି ଦୃଷ୍ଟିହୀନ ରବିନ୍ଦ୍ର । ପାନ ଦୋକାନଟିଏ କରି ଦୁଃଖ କଷ୍ଟରେ ଜୀବନ ଜିଉଁଛନ୍ତି । ଅସ୍ତରଙ୍ଗର ଏହି ଆତ୍ମନିର୍ଭରଶୀଳ କାହାଣୀ ଆପଣଙ୍କୁ ବି କନ୍ଦାଇଦେବ ।
ମୁଁ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ କିନ୍ତୁ ଦୁର୍ବଳ ନୁହେଁ
ମୁଁ ଅସହାୟ କିନ୍ତୁ ଆଶାହୀନ ନୁହେଁ
ଦେଖାନଗଲେ ବି ଦମ୍ଭତା ରଖିଛି
ନିଜେ ନିଜର ଆଶାବାଡ଼ି ସାଜିଛି
Kanak News is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
କନକ ବ୍ୟୁରୋ : ସେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ, ସେ ବେସାହାରା, ସେ ଅସହାୟ । ନା ଅଛି ଆଶାବାଡି, ନା ସାହାରା ଦେବାକୁ ପାଖରେ ଅଛନ୍ତି ପ୍ରିୟପରିଜନ । ପେଟ ପୋଷିବାକୁ ପାନ ଦୋକାନ ହିଁ ସାହାଭରସା । ଏ କାହାଣୀ ହେଉଛି ଅସ୍ତରଙ୍ଗ ବ୍ଲକ୍ ଶିଶୁଅ ଗ୍ରାମର ୪୫ ବର୍ଷୀୟ ରବିନ୍ଦ୍ର ବେହେରାଙ୍କର । ନିଷ୍ଠୁର ବିଧାତା ସିନା ତାଙ୍କୁ ଆଖି ଦେଇନି, କିନ୍ତୁ ପେଟ ପାଇଁ ସେ କାହାରି ପାଖରେ ହାତ ପତାଇନାହାନ୍ତି । ସ୍ତ୍ରୀ ଛାଡ଼ପତ୍ର ଦେଇ ପୁଅକୁ ନେଇ ଚାଲିଯିବା ପରେ ଭାଗ୍ୟକୁ ଭରସି ଏମିତି ଏକା ଏକା ଜୀବନ କାଟୁଛନ୍ତି ।
ଆଖିର ଲୁହକୁ ଓଠରେ ପିଇ ଆଉ ଛାତିର କୋହକୁ ମନରେ ଚାପି ରଖି ଦୁଃଖ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାରେ ଦିନ କାଟୁଛନ୍ତି ରବିନ୍ଦ୍ର । କେତେବେଳେ ‘ଭାତ ଜାଉ’ ହୋଇଯାଏ ତ ଆଉ କେତେବେଳେ ଜୀବିକାର ତରକାରୀ ପୋଡିଯାଏ । ଆଉ ସେହି ଅଧା ସିଝା, ଆଉ ପୋଡା ଖାଇବା ଖାଇବାକୁ ପଡେ । ହେଲେ ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଦରଦକୁ ସହି ଦମ୍ଭତାର ଦେଉଳ ସାଜିଛନ୍ତି ରବିନ୍ଦ୍ର ।
ସକାଳ ହେଲେ ସବୁ ନିତ୍ୟକର୍ମ ଶେଷ କରି ଆଶା ବାଡିକୁ ଆଶ୍ରା କରି ଘରଠାରୁ ୧ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ଥିବା ନିଜ ପାନ ଦୋକାନକୁ ଯାଆନ୍ତି ରବିନ୍ଦ୍ର । ଦୃଷ୍ଟିହୀନ ହୋଇ ବି ବିଭିନ୍ନ ମନ ପସନ୍ଦର ମସଲା ପକାଇ ସେ ବେଶ୍ ସୁଆଦିଆ ପାନ ଭାଙ୍ଗନ୍ତି । ଆଉ ରବିନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ପାଖରୁ ପାନ ଖଣ୍ଡେ ଖାଇବା ପାଇଁ ଲୋକମାନେ ମଧ୍ୟ ବେଶ୍ ଭଲ ପାଆନ୍ତି ।
ଦୁଃଖ କଷ୍ଟରେ ହେଉପଛେ, ରବିନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଜୀବନ ଏମିତି ବିତିଚାଲିଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଦଇବ ଦାଉ ସାଧିଲା ପରି କରୋନା ମହାମାରୀ ରବିନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଜୀବନରେ ନେଇଆସିଲା ଦୁଃଖର ଝଡ । ପାନ ଭାଙ୍ଗି ଏମିତି କେତେ ଟଙ୍କା ଯେ, ସେ ସଂଚୟ କରିଥିବେ । ଯାହାବି ଟଙ୍କା ଥିଲା ସବୁ ସରିଯାଇଛି । ଏବେ ଦୋକାନ ଖୋଲିଥିଲେ ବି ନା ଗ୍ରାହକ ଆସୁଛନ୍ତି, ନା ବେପାର ହେଉଛି । ଓଳିଏ ଖାଇଲେ ଓଳିଏ ପେଟରେ ଓଦା କନା ପଡୁଛି । ଭଙ୍ଗା ଚାଳଛପର ଘରେ ଗଛ ଉଠିଗଲାଣି, କିନ୍ତୁ ନୂଆ ଛପର ହୋଇପାରୁନି ।
ଅଭାବ ଅନଟନ ଭିତରେ ଜୀବନ ଜିଉଁଥିଲେ ବି ରବିନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ପାଖରେ ନା ସରକାରୀ ସହାୟତା ପହଂଚିଛି, ନା ପ୍ରଶାସନ ତାଙ୍କ ଦୁଃଖ ବୁଝୁଛି । ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗ ଭତ୍ତା ବାବଦକୁ ମାତ୍ର ୭ ଶହ ଟଙ୍କା ମିଳୁଥିବା ବେଳେ, ସେହି ଟଙ୍କାରେ କେମିତି ବା ଜଣେ ଚଳିପାରିବ ? ତେଣୁ ରବିନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ସରକାରୀ ସାହାଯ୍ୟ ମିଳିପାରିଲେ, ଅସ୍ତରଙ୍ଗର ଏହି ଆତ୍ମନିର୍ଭଶୀଳ କାହାଣୀ ଅନେକଙ୍କ ପାଇଁ ପ୍ରେରଣା ପାଲଟିବ ।