ମୋ ସମୟ ସରିଲାଣି, ତାଙ୍କୁ ମୋ ବେଡ୍ ଦେଇଦିଅ… ତାଙ୍କୁ ଜିଇଁବାର ଅଛି ଅନେକ ଦିନ । ହସ୍ପିଟାଲରେ ଯୁବକ ପାଇଁ ବେଡ୍ ଛାଡି ଦେଇ ନିଜେ ଆଖିବୁଜିଲେ ନାରାୟଣ ।
କନକ ବ୍ୟୁରୋ: ମୁଁ ୮୫ ବର୍ଷର ହୋଇଗଲିଣି, ଅଧାରୁ ଅଧିକ ଜୀବନ ଜିଁ ସାରିଲିଣି । ମୋ ଜୀବନ ଅପେକ୍ଷା ଏ ଯୁବକର ଜୀବନ ଅଧିକ ମୂଲ୍ୟବାନ । କାରଣ ଏ ଲୋକଟିର ଛୋଟ ଛୋଟ ପିଲା ଦୁଇଟା ଅଛନ୍ତି, ମୁଁ ସ୍ୱଇଚ୍ଛାରେ କହୁଛି…ମୋତେ ବେଡ୍ ଦିଅନ୍ତୁନି ବରଂ ଦୟାକରି ମୋ ବେଡ୍ ଏ ଲୋକଙ୍କୁ ଦେଇ ଦିଅନ୍ତୁ ।
Kanak News is now on WhatsApp
Join and get latest news updates delivered to you via WhatsApp
ମହାମାରୀ ଯୋଗୁଁ ଆଖିରୁ ଝରୁଥିବା ଅକ୍ସିଜେନର ଅକୁହା ଲୁହକୁ ହୁଏତ ଏଇ କେଇ ପଦ ମର୍ମସ୍ପର୍ଶୀ କଥା ପୋଛିଦେଇପାରେ । କାରଣ ଜଣେ ୮୫ ବର୍ଷୀୟ ବୃଦ୍ଧ ନିଜ ଜୀବନକୁ ଯମ ହାତରେ ଦାନ କଲା ଭଳି ଅନ୍ୟ ଜଣକୁ ଆଇସିୟୁ ବେଡ୍ ଦେଇ ଆଖି ବୁଜିଦେଲେ । ଆଉ ମୃତ୍ୟୁ ପୂର୍ବରୁ ମହାମାରୀ ଭିତରେ ମଣିଷପଣିଆର ମୂଳ ମନ୍ତ୍ର ଶିଖାଇଚାଲିଗଲେ ।
କରୋନା କାଳରେ ବେଡ୍ ପାଇଁ ଲୋକମାନେ ହସ୍ପିଟାଲରୁ ହସ୍ପିଟାଲ ହତାଶ ହେଉଥିବାବେଳେ ବଡ଼ପଣ ଦେଖାଇ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରର ନାରାୟଣ ଭାଓରାଓ ଦାଭାଡକର ୪୦ ବର୍ଷୀୟ ମହିଳାଙ୍କୁ ନିଜ ବେଡ୍ ଦାନ କରିଦେଲେ । ଆଉ ବେଡ୍ ଦାନ କରି ହସ୍ପିଟାଲରୁ ଫେରିଆସିଥିଲେ ନାରାୟଣ । ହେଲେ ହୁଏତ ଯମ ଜଗିବସିଥିଲା ନାରାୟଣଙ୍କୁ ନେବା ପାଇଁ, ଡାକ୍ତରଖାନାରୁ ଫେରିଆସିବାର ମାତ୍ର ୭୨ ଘଣ୍ଟା ଭିତରେ ଚିରନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇପଡ଼ିଲେ ସାହାଯ୍ୟର ସାକ୍ଷାତ ଦେବତା ।
ପିଲାଙ୍କ ଗହଣରେ ଚକଲେଟ୍ ଚାଚା ଭାବେ ପରିଚିତ ଥିବା ନାରାୟଣ ଭାଓରାଓ ସ୍ୱଇଚ୍ଛାରେ ନିଜର ବେଡ୍ ଦାନ କରିଥିଲେ । ମହିଳା ଜଣକ ଯେତେବେଳେ ନିଜ ସିନ୍ଦୂରର ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ଦ୍ୱିତୀୟ ଭଗବାନଙ୍କ ପାଦ ତଳେ ପଡ଼ି ବେଡ୍ ପାଇଁ ନେହୁରା ହେଉଥିଲେ । ଏହାକୁ ଦେଖି କୋହ ସମ୍ଭାଳି ପାରିନଥିଲେ ନାରାୟଣ । ହସ୍ପିଟାଲ କର୍ତ୍ତୁପକ୍ଷଙ୍କୁ ଅନୁରୋଧ କରି ସେ ମହିଳା ଜଣକର ସ୍ୱାମୀ ପାଇଁ ବେଡ୍ ଦେବାକୁ କହିଥିଲେ । ଆଉ ଘରକୁ ଫେରିବା ପରେ ଚକଲେଟ୍ ଚାଚା ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଚାଲିଗଲେ ।
ତେବେ ୮୫ ବର୍ଷର ନାରାୟଣ ଅନ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରି ଆଖିବୁଜିଦେଲେ ସତ କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟପଟେ ଖୋଲି ଦେଇଗଲେ ସରକାର ପିନ୍ଧିଥିବା ସଂକ୍ରମଣ ଭରା ମୁଖା । ଯେଉଁ ମୁଖାକୁ ମୁହଁରେ ଦେଇ ମହାମାରୀରେ ସବୁକିଛି ଠିକ୍ ଅଛି ବୋଲି ଫମ୍ପା ଭାଷଣ ଦେଉଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ମନଗଢ଼ା କାହାଣୀ ପଛରେ କରୋନାର କେତେ ଦାରୁଣ ଦୁଃଖ ସବୁ ଯୋଡ଼ି ହେଇଯାଉଛି ତାହାର ଏକ ବଡ଼ ଖୁଲାସା ହୋଇଛି । ହେଲେ ସଂକ୍ରମଣ ଭିତରେ ଏଭଳି ଉଦାରତା ମଣିଷ ସମାଜର ମନରୁ ନା କେବେ ଲିଭିବେ ନା କେହି କେବେ ଭୁଲିବେ ।